معنی رسن وار - جستجوی لغت در جدول جو

رسن وار(رَ سَ)

لغت نامه دهخدا

رسن باز

بندباز، آنکه روی ریسمان راه می رود و هنرنمایی می کند

فرهنگ فارسی عمید

عسل وار

(عَ سَ)

مانند عسل. (از فرهنگ فارسی معین). چون عسل: تا از مفردات اجزاء آن مرکبی بفرط امتزاج عسل وار حاصل آمد. (مرزبان نامه ص 5)

لغت نامه دهخدا

رو وار

این کلمه در بیت ذیل از نظام قاری آمده است اما معنی آن روشن نیست شاید نام نوعی پارچه باشد:
آنکه خیاط برد پارچه از رو وارش
پنبه حلاج چرا کم نکند از کارش،
نظام قاری (دیوان ص 86)

لغت نامه دهخدا

رسنواد

(رَ نَ)

به لغت زند، نیزه و سنان و رمح. (ناظم الاطباء). بزبان زند و پازند نیزۀ خطی باشد و به عربی رمح خوانند. (آنندراج) (برهان)

لغت نامه دهخدا

رطب وار

(رُ طَ)

مانند رطب. مثل خرما. خرماکردار. (یادداشت مؤلف) :
به فیاضی که بخشد با رطب خار
که بی خارم نیابد کس رطب وار.
نظامی

لغت نامه دهخدا

رسن باز

(گِ دَ دَ / دِ)

رسبازنده. ریسمان باز. (ناظم الاطباء) (از شعوری ج 2 ورق 6). کسی که روی ریسمان برود و بازیها کند. (فرهنگ نظام). آنکه در بالای ریسمان کارهای شگفت آور کند. بندباز. (فرهنگ فارسی معین). ریسمان باز و بندباز و دارباز، و آن از انواع بازیگران بود که چوبها یا نیهای بلند بر ریسمان در زمین استوار کنند و بر آن ریسمانها و چوبها و نیها برآیند و انواع بازیهای غریب کنند، و آنرا در عرف هند فت گویند که تلفظ آن بر غیر دشوار است. (از آنندراج) :
تحقیق سخنگوی نخیزد ز سخن دزد
تعلیق رسباز نیاید ز رسن تاب.
خاقانی.
پای رسن باز که گردد به راه
کی به رسن بررود از روی چاه.
امیرخسرو دهلوی (از فرهنگ نظام).
کنی اگر ره باریک آدمیت سر
مده ز کف چو رسن باز لنگر خود را.
محمدسعید اشرف (از نظام)

لغت نامه دهخدا

رسن باف

(گِ گُ سِ)

رسن بافنده. که رسن ببافد. (یادداشت مؤلف). حبال. (دهار)

لغت نامه دهخدا

خرس وار

(خِ)

مانند خرس. شبیه خرس:
بر خواب و خورد فتنه شدستند خرس وار
تا چند گه چنو بخورند و فرومرند.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

رسن ور

(رَ سَ وَ)

دارای رسن:
ای کعبۀ جهان گرد ای زمزم رسن ور
زرین رسن نمایی چون زمزم آیی از بر.
خاقانی